ترس از دست دادن عزیزان

[naghme1365]

با سلام و عرض خسته نباشید من خانومی تک فرزند و 29 ساله هستم که حدود 8 سال پیش از همسرم جدا شدم و دارای یک فرزند 9 ساله هستم. با پدر و مادرم زندگی می کنم و بچّم هم پیش خودمه.متأسفانه از دوران کودکی گاهی حتی در بین بازیهایم تمام بدنم داغ می شد و ترس شدید از دست دادن والدینم به سراغم می آمد. الآن هم این ترس 90% مواقع به سراغم می آید. تا به حال پیش چند روانپزشک و مشاور مراجعه کردم و حتی داروی آرامبخش لورازپام و رسپریدون هم می خورم.اما این حالت بسیار شدیده طوریکه زندگیم را مختل کرده.حتی زمانیکه فکر خودمو مشغول می کنم یا سرگرم انجام کارهای روزانم هستم هم این افکار آزار دهنده و حتی فکر مردن خودم یا پسر کوچکم هم به سراغم می آید.توانایی انجام کارهایم را از دست داده ام و شبها با وجود دارو تا پاسی از شب بیدارم.در صورت امکان اگر راه پیشنهادی خود را برای برطرف کردن این حالت به من بفرمایید بی نهایت سپاس گزارم.
ترس از دست دادن والدین

[farokh]

با سلام و عرض خسته نباشید من خانومی تک فرزند و 29 ساله هستم که حدود 8 سال پیش از همسرم جدا شدم و دارای یک فرزند 9 ساله هستم. با پدر و مادرم زندگی می کنم و بچّم هم پیش خودمه.متأسفانه از دوران کودکی گاهی حتی در بین بازیهایم تمام بدنم داغ می شد و ترس شدید از دست دادن والدینم به سراغم می آمد. الآن هم این ترس 90% مواقع به سراغم می آید. تا به حال پیش چند روانپزشک و مشاور مراجعه کردم و حتی داروی آرامبخش لورازپام و رسپریدون هم می خورم.اما این حالت بسیار شدیده طوریکه زندگیم را مختل کرده.حتی زمانیکه فکر خودمو مشغول می کنم یا سرگرم انجام کارهای روزانم هستم هم این افکار آزار دهنده و حتی فکر مردن خودم یا پسر کوچکم هم به سراغم می آید.توانایی انجام کارهایم را از دست داده ام و شبها با وجود دارو تا پاسی از شب بیدارم.در صورت امکان اگر راه پیشنهادی خود را برای برطرف کردن این حالت به من بفرمایید بی نهایت سپاس گزارم.
ترس از دست دادن والدین

همه ما در مواقعی احساس اضطراب کرده‎ایم، شاید نگران بودیم که اتفاق ناخوشایندی بیفتد یا شاید شب‎هایی بوده که خواب آرامی نداشته‎ایم.


اما احساس نگرانی افرادی که اضطراب فراگیر دارند چنان است که زندگی عادی‎شان را مختل می‎کند.

این مشکلات ممکن است شامل بی‎قراری، کسالت و خستگی، مشکل تمرکز، تحریک‎پذیری، تنش عضلانی و یا بی‎خوابی باشد.

به علاوه، این افراد نگران مسائل مختلفی هستند، مثل سلامتی، مشکلات مالی، از دست دادن عزیزان و برایشان سخت است که نگرانی‎شان را کنترل کنند.

افرادی که اضطراب فراگیر دارند احساس می‎کنند که نگرانی‎شان "خارج از کنترل" است و بیشتر اوقات نگران اتفاقات بد احتمالی هستند.


به جز نگرانی درباره اتفاقاتی که ممکن است بیفتد و ”خارج از کنترل شما“ باشد، شاید فکر کنید که ”این نگرانی‎ها مرا دیوانه می‎کند“ یا ” این نگرانی‌ها مرا مریض می‎کند“.


دوست گرامی، از دست‌دادن یا «فقدان» یک عزیز برای آدمی سخت است و لذا می‌تواند بر همه حوزه‌های ذهن و رفتار ما تاثیر بگذارد؛

یعنی هم احساسات، هم افکار، هم رفتار و حتی فلسفه زندگی ما را تغییر دهد.

اما ترسِ از دست دادن عزیزان تا اندازه ای می تواند معمولی باشد که آرامش و روال طبیعی زندگی انسان را بر هم نزند.


اگر این اضطراب سبب مختل شدن زندگی طبیعی شما شده و پس از فوت پدر دوست تان در شما قوی تر شده بهتر است به رواندرمانگر مراجعه کنید.

در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
021-22354282
021-88422495
021-88472864
021-22689558

[شهرام2014]

با سلام و عرض خسته نباشید من خانومی تک فرزند و 29 ساله هستم که حدود 8 سال پیش از همسرم جدا شدم و دارای یک فرزند 9 ساله هستم. با پدر و مادرم زندگی می کنم و بچّم هم پیش خودمه.متأسفانه از دوران کودکی گاهی حتی در بین بازیهایم تمام بدنم داغ می شد و ترس شدید از دست دادن والدینم به سراغم می آمد. الآن هم این ترس 90% مواقع به سراغم می آید. تا به حال پیش چند روانپزشک و مشاور مراجعه کردم و حتی داروی آرامبخش لورازپام و رسپریدون هم می خورم.اما این حالت بسیار شدیده طوریکه زندگیم را مختل کرده.حتی زمانیکه فکر خودمو مشغول می کنم یا سرگرم انجام کارهای روزانم هستم هم این افکار آزار دهنده و حتی فکر مردن خودم یا پسر کوچکم هم به سراغم می آید.توانایی انجام کارهایم را از دست داده ام و شبها با وجود دارو تا پاسی از شب بیدارم.در صورت امکان اگر راه پیشنهادی خود را برای برطرف کردن این حالت به من بفرمایید بی نهایت سپاس گزارم.


ترس از دست دادن والدین

سلام

متاسفم عزیز از انچه که خواندم لطفا به سوالات زیر به دقت پاسخ دهید:

1 علت طلاقتون چی بوده؟
2 میزان تحصیلات و رشته تحصیلی شما؟
3تعداد خواهران و برادران شما و ترتیب و فاصله سنی شما؟
4سابقه اختلال و یا بیماری روانی در خانواده؟
5 این اختلال از کی شروع شده حدودا چه سنی؟
6 ایا شخص نزدیکی را در دوران کودکی یا نوجوانی از دست داده اید یا تصادفی سخت و سنگین در حد نزدیک به مرگ؟
7 دوستان و همکاران خوب ما تشخیصشون چی بوده؟ و چه مدتیست که دارو میخورید؟
8 مشاوره هم داشته اید یا خیر؟

لطفا و حتما نقل قول کنید.

با سپاس

dr

[naghme1365]

با سلام مجدد و ممنونم که پاسخ دادید.ازدواج من در سن 19 سالگی و با عشقی کامل بوده اما متأسفانه در 21 سالگی جدا شدم و علت آن اعتیاد دارویی همسرم،دست بزن و کارهای خلاف او بوده. من سال 87 مهندسی نرم افزار آزاد تهران قبول شدم که متأسفانه به دلیل عدم پیشرفت انصراف دادم و در حال حاضر دانشجوی مدیریت جهانگردی آزاد هستم. این مشکل من از حدود 9 سالگی و بدون هیچ واقعه ی بدی برایم پیش آمد تا به حال چندین بار مشاوره هم داشتم اما اصلاُ کمکی نکرده. تک فرزند هستم و وابستگی شدید به مادرم دارم. سابقه ی اختلال روانی در خانواده و حتّی فامیل نداریم. پدربزرگم را در سن 6 سالگی از دست دادم اما آنقدر وابسته ی او نبودم که تأثیر بدی در روحیه ی من بگذارد.همکاران شما تشخیصشان افسردگی شدید و فوبیا است و حدود 3 ماه است که لورازپام 1 و رسپریدون 1 مصرف می کنم و تحت نظر کلینیک آلبومینای ظفر هستم.در ضمن در طی روز خیلی بی حالم و شبها تا پاسی از شب بیدارم.به دلیل اینکه این ترسها و افسردگی زندگیم را مختل کرده تمام کارهای پسرم با مادرم است و بر عکس من مادرم زنی سرزنده و شاداب است.اختلاف سنی ام با پدرم 36 سال و با مادرم 31 سال است. با تشکر و آرزوی توفیق روزافزون

[شهرام2014]

با سلام مجدد و ممنونم که پاسخ دادید.ازدواج من در سن 19 سالگی و با عشقی کامل بوده اما متأسفانه در 21 سالگی جدا شدم و علت آن اعتیاد دارویی همسرم،دست بزن و کارهای خلاف او بوده. من سال 87 مهندسی نرم افزار آزاد تهران قبول شدم که متأسفانه به دلیل عدم پیشرفت انصراف دادم و در حال حاضر دانشجوی مدیریت جهانگردی آزاد هستم. این مشکل من از حدود 9 سالگی و بدون هیچ واقعه ی بدی برایم پیش آمد تا به حال چندین بار مشاوره هم داشتم اما اصلاُ کمکی نکرده. تک فرزند هستم و وابستگی شدید به مادرم دارم. سابقه ی اختلال روانی در خانواده و حتّی فامیل نداریم. پدربزرگم را در سن 6 سالگی از دست دادم اما آنقدر وابسته ی او نبودم که تأثیر بدی در روحیه ی من بگذارد.همکاران شما تشخیصشان افسردگی شدید و فوبیا است و حدود 3 ماه است که لورازپام 1 و رسپریدون 1 مصرف می کنم و تحت نظر کلینیک آلبومینای ظفر هستم.در ضمن در طی روز خیلی بی حالم و شبها تا پاسی از شب بیدارم.به دلیل اینکه این ترسها و افسردگی زندگیم را مختل کرده تمام کارهای پسرم با مادرم است و بر عکس من مادرم زنی سرزنده و شاداب است.اختلاف سنی ام با پدرم 36 سال و با مادرم 31 سال است. با تشکر و آرزوی توفیق روزافزون

سلام

متاسفم از انچه که خواندم. ببینید عزیز برخلاف آنچه که شما فکر میکنید فوت پدر بزرگ در سن 6 سالگی و واکنش والدین شما نسبت به مرگ ایشان و هم چنین تک فرزندی شما و این

ازدواج غلط در سن پایین شما و آوردن یک فرزند, در به وجود آمدن این حالت تاثیرات به سزایی داشته !؟

عزیز در مورد شما آگاهی و دانایی و نگرش متفاوتی به دنیا و مرگ خیلی خیلی بیشتر از دارو موثره, به نظر من شما حتما نیاز به جلسات متعدد با یک مشاور حاذق و آگاه و علمی خانم

دارید. با این نوع وابستگی و مهر طلبی از پا در میاید.

و خیلی خیلی مهمه که خودتون به خودتون کمک کنید به خاطر زندگی و فرزندتون(البته میدونم از نظر کنونی شما هم سخته و هم مزحک و بیفایده) .

وچون جرقه ای برای درمان در درونتان روشن شده که خیلی هم خوبه و باید به یک مشعل تبدیل بشه پس لطفا و حتما نکات زیر را عمل کنید و پیگیر باشید:

1 ورزش روزانه و مرتب(پیاده روی, دویدن نرم, شنا در آب)
2 غذاهای مغزی و گیاهی
3 دوری از شب زنده داری و خوابیدن مرتب و منظم
4 جمع دوستان سرزنده و شاد
5 دوری از مجالس عزا و ترحیم(موقتا)
6 سرگرمی های مثل موسیقی شاد و یا کلاسیک, مسافرت, مطالعه, کوه نوردی و......
7 یوگا و مدی تیشن

در ضمن یک سوال دیگر هیچ موقع در طی مدت این چند سال زندگیتون گاهی بی هیچ دلیلی احساس سرخوشی بیش از حد و توی آسمانها بودن را تجربه کرده اید؟ اگر بله چند یا چندین بار؟ و کی آخرین بار بوده؟

لطفا همانطور که قبلا نیز عرض کردم پاسختون رو به صورت نقل قول بفرستید تا متوجه بشم

سپاس
dr